Wiedza jest rodzajem zasobu, który bardzo trudno poddaje się procesowi urynkowienia i komercjalizacji. Stanowi to kluczową przeszkodę dla przyciągnięcia inwestycji ze strony sektora prywatnego w tę sferę działalności. Osiągnięcie optymalnego społecznie poziomu innowacyjności wymaga zatem interwencji władz publicznych, która na ogół koncentruje się na prowadzeniu działań koordynacyjnych, eliminacji zjawiska market failure czy uzupełnianiu tzw. braków systemowych poprzez tworzenie programów (szkolenia, współpraca) i instytucji (np. specjalistyczne ośrodki badawcze) . Interwencja publiczna wymaga więc złożonego, stale rozbudowywanego i korygowanego „oprzyrządowania” w postaci konkretnych instytucji (organizacji)  oraz znacznych nakładów finansowych.